▪️برخی شرق شناسان(1) به دنبال زمینه معرفی کردن دین اسلام، اصرار دارند اعتقاد به مهدویت و ایمان به وجود حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را واکنشی در مقابل وضع آشفته مسلمانان در دوران سخت تاریخ اسلام معرفی کنند؛ در حالی که اعتقاد به ظهور مصلح و موعود جهانی و انتظار کشیدن برای او، ریشه در فطرت انسان دارد. هر انسانی در نهاد خویش «عشق به زیبایی»، «عشق به نیکی» و «عشق به آگاهی» دارد و به امید دستیابی به آنها برای آینده تلاش میکند.
▪️به عبارت دیگر، عشق به تکامل، شعله جاویدانی است که سراسر وجود آدمی را فرا گرفته است؛ او میخواهد بیشتر بداند؛ زیبائیها را بیشتر ببیند و از نیکیها بیشتر بهره ببرد. این میل، ممکن است گاه کمرنگ شود ولی از میان نمیرود. اگر عشق و علاقه اصیلی در وجود ما ریشه دارد، دلیل بر این است که معشوق و هدف آن در جهان وجود دارد و قابل تحقق است. یعنی اگر تشنه میشویم و علاقه شدید به نوشیدن آب داریم، نشانه این است که آبی در جهان هستی وجود دارد وگرنه دستگاه آفرینش تشنگی آن را در وجود ما قرار نمیداد.
▪️در نتیجه اگر انسانها در درونشان عشق به زیبایی و نیکی و دانش شعله میکشد و انتظار تحقق آنها را در جهان آفرینش دارند، زمینهای برای ارضای این نیازهای فطری باید باشد. از طرف دیگر همگانی بودن اعتقاد به مصلحی که میآید و جهان را سرشار از صلح، دوستی، عدالت و آبادانی میکند(2)، نشانگر فطری بودن این باور است؛ زیرا چیزی که زائیده شرایط خاص و محدودی باشد، نمیتواند عمومی و فراگیر شود.
▪️پروردگار آدمیان وعده داده است با آمدن موعود جهانی، امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ، آن آینده تابناک خواهد رسید. نور و روشنایی سراسر جهان را فرا خواهد گرفت و تاریکی و سیاهی از میان خواهد رفت و البته وعده خداوند تخلف بردار نیست(3).
▪️انتظار ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف یعنی انتظار معنویت، عدالت، برادری و برابری، عمران و آبادانی زمین، امنیت و آرامش، شکوفایی عقل و دانش، رفاه و آزادی بشر و هر آنچه پیامبران الهی و پیشوایان دین مژده تحقق آن را دادهاند(4).
🌱«أَ لَیْسَ الصُّبْحُ بِقَریبٍ»
📚 پی نوشت:
1. ر.ک: مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف از صدر اسلام تا قرن سیزدهم، نوشته دار مستتر، ص5.
2. ر.ک: موعودی که جهان در انتظار اوست، علی دوانی.
3. سوره نور، آیه 55. تذکر این که در بیش از بیست جای قرآن کریم، تخلف بردار نبودن وعدههای الهی بیان شده است.
4. برگرفته از کتاب حکومت جهانی مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ، اثر آیت الله مکارم شیرازی.
5. سوره هود، آیه 81.
▪️تمام کسانی که شیرینی محبّت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را چشیدهاند و آثار با برکت و نورانی این محبت را احساس کردهاند، به نوعی میخواهند این محبت را افزایش دهند تا به این وسیله، از گناه خودداری کنند، عبادات را به موقع و به شکل زیباتری انجام دهند، انفاق کنند و به طور کلی، در این راه سختیهایی را بر خود هموار نمایند.
▪️راه اساسی تزکیه ى نفس و طریق نیل به مکارم اخلاقی و توفیق یافتن بر انجام واجبات و ترک محرمات، محبت و دوستی حضرت ولی عصر علیه السلام است، که به مقتضای(من احبکم فقد احب الله) حب او، حب خدا است. هرچه مهر آن بزرگوار در دل انسان بیشتر شود، صفای باطن و کمال معنوی اش فزونتر می گردد. مسلمانی که گرفتار گناه و آلوده به رذائل اخلاقی است قطعا امام زمانش را چنانکه باید و شاید دوست ندارد، زیرا اگر محبت محبوب در جان محب ریخت، اولین نشانه اش اطاعت از وی و پرهیز از ناخوشایندی های او است.
▪️محبت از مقوله ى تشکیک و دارای مراتب و درجات مختلف است، شدت و ضعف دارد، چنانکه نور نیز اینگونه است، روشنائی یک شمع، نور برق، تابندگی خورشید، همه نور هستند، اما یکی از دیگری قویتر است، هرچه نور زیادتر و شدیدتر باشد، محدوده ى بیشتری را روشن می کند، محبت امام عصر علیه السلام نیز هر چه بیشتر در دل انسان پیدا شود، او را به مرحله ى عالیتری از اخلاق و فضیلت می رساند.
▪️بیشتر مردم، گمان می کنند که واقعا خدا و پیغمبر و اهل بیت عصمت و طهارت، علیهم السلام را دوست دارند و به راستی به امام زمانشان محبت دارند، اما اگر به عمق دل آنها برسی و زوایای قلبشان را بنگری، می یابی که حب خدا و پیغمبر و ائمه، علیهم السلام، سرپوشی است به روی حب نفس و خود دوستی آنها، یعنی چون خود را دوست دارند و می خواهند خویشتن را از عذاب و گرفتاری برهانند و به بهشت و رفاه برسانند، خدا را عبادت می کنند، به پیغمبر و اهل بیتش، سلام الله علیهم، توسل می جویند و سخن از مهر آنان می گویند.
▪️محبت، درجات دارد، آن درجه ى بالا، درجه ای است که محب، خودش را نمی خواهد، فقط محبوبش را می خواهد، و این وادی عجیبی است، در محبت والدین به اولاد کمی سیر کنید، موجها دارد محبت، هر موجش هم یک اثری دارد، به درجه ای می رسد که از اسم محبوبش لذت می برد.محبت واقعی، دوستی کامل عیار و حقیقی، نشانه اش این است که محب، خود را برای محبوب بخواهد و جان خویش را فدای او سازد، نه آنکه او را برای خود بخواهد و وسیله ى رسیدن به منافع خویش قرار دهد.
▪️آنها که ادعای محبت به امام عصر، ارواحنا فداه دارند، و خود را دوستدار خدا و رسول و عترت او (علیهم السلام) می دانند، گرچه از آن بزرگواران اطاعت هم بکنند، اما باید انگیزه ى این اطاعت را بیابند، اگر بندگی خدا و اطاعت پیغمبر و امام را به داعی نجات خویش و برای نیل به رفاه و سعادت خود انجام دهند، این از همان نوع اطاعت دستورات پزشک است که برای بهبود یافتن و نجات از بیماری و مرگ انجام می گیرد، اما اگر از فرمان حق، تنها به انگیزه ى او و فقط برای او پیروی کنند، یعنی چون خدا سزاوار پرستش است، او را بندگی کنند، و از این رو که پیغمبر و اهل بیتش را ولی و اولی بنفس خویش می دانند، از آنها اطاعت نمایند، و جان و مال و همه ى امکانات خود را فدای خاک پای امام زمانشان سازند، محبت راستین ائمه ى اطهار علیهم السلام در قلبشان تابیده و مهر حقیقی حق، در دلشان خیمه زده است.
▪️هرچه مهر آن بزرگوار در دل انسان بیشتر شود، صفای باطن و کمال معنوی اش فزونتر می گردد. مسلمانی که گرفتار گناه و آلوده به رذائل اخلاقی است قطعا امام زمانش را چنانکه باید و شاید دوست ندارد، زیرا اگر محبت محبوب در جان محب ریخت، اولین نشانه اش اطاعت از وی و پرهیز از ناخوشایندی های او است.تمام کسانی که شیرینی محبّت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را چشیدهاند و آثار با برکت و نورانی این محبت را احساس کردهاند، به نوعی میخواهند این محبت را افزایش دهند تا به این وسیله، از گناه خودداری کنند، عبادات را به موقع و به شکل زیباتری انجام دهند، انفاق کنند و به طور کلی، در این راه سختیهایی را بر خود هموار نمایند.
▪️محبت امام زمان علیه السلام اکسیری است که دارای آثار و نتایج بسیار ارزنده ای برای شخص محب نظیر ایثار بر همه چیز و خود اطاعت تام و تمام از ایشان، تلاش در تحصیل رضایت امام زمان، ذکر دائمی امام زمان، فراغ از غم و شادی دنیوی، خوف از فراق و هجران امام زمان که باعث مراقبت دائمی محب از انجام افعالی که باعث دور شدن او از ساحت قدس مهدوی است میگردد.
🌱انشاءالله که محبت کامل نسبت به امام زمانمان پیدا کنیم.
▪️پیامبر صلی ﷲ علیه وآله فرمودند:
مهدی -علیه السلام- فریادرسی است که از جانب خداوند برانگیخته میشود تا به فریاد مردم برسد. در روزگار او، همگان در رفاه و آسایش و به نعمتی بیمانند دست مییابند؛ حتی چهارپایان نیز فراوان شده و با دیگر جانوران با خوشی و آسودگی زندگی میکنند؛ گیاهان بسیار میرویند و آب نهرها فراوان شده و گنجها، دفینهها و دیگر معادن زمین استخراج میشود. مهدی محبوب خلائق است و با ظهورش، آتش فتنهها و آشوبها خاموش شده و جنگ و شبیخون و غارتگری از میان میرود. و زمین امن میگردد؛ و در جهان ویرانهای باقی نمیماند، مگر آن که مهدی آنجا را آباد میسازد.
▪️عَنْ أَبِی سَعِیدٍ الْخُدْرِیِّ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: یَخْرُجُ الْمَهْدِیُّ فِی أُمَّتِی یَبْعَثَهُ اللَّهُ غِیَاثاً لِلنَّاسِ تُنَعَّمُ الْأُمَّةُ وَ تَعِیشُ الْمَاشِیَةُ وَ تُخْرِجُ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا.. و یملؤ الأنهار و تضعف الأرض و یستخرج الکنوز کله.. محبوب فی الخلائق یطفىء اللّه به الفتنة العمیاء و تأمن الأرض.. لا یبقى فی الأرض خراب إلاّ عمّره.
📗کشف الغمة، ج2، ص47٠
📗منتخب الاثر، ج3، ص168
▪️مهربان ترین مخلوق هستی، امام است؛ مهربانترین قلبی که در سینهٔ یک انسان میتپد متعلق به امام است؛ امام، همهٔ ملت ها را دوست دارد و دوست دارد با محبّت همه را به کمند ارتباط با خدا و عبودیت بیاورد؛
▪️امام رضا علیه السلام در این زمینه میفرمایند:
امام، همدمی رفیق است؛
امام، پدری مهربان و برادرِ همراه و همتا است؛
امام، همچون مادری است که به کودک خردسالش بسیار مِهر میورزد؛
امام، در مصیبتهاى بزرگ پناه بندگان است.
اَلْإِمَامُ اَلْأَنِیسُ اَلرَّفِیقُ وَ اَلْوَالِدُ اَلشَّفِیقُ وَ اَلْأَخُ اَلشَّقِیقُ وَ اَلْأُمُّ اَلْبَرَّةُ بِالْوَلَدِ اَلصَّغِیرِ وَ مَفْزَعُ اَلْعِبَادِ فِی اَلدَّاهِیَةِ اَلنَّآدِ.
📗الکافی، ج 1، ص 198
📗تفسیر البرهان، ج 4، ص 282
📗الغیبة(للنعمانی)، ب 13، ص 216
📗الاحتجاج، ج 2، ص 433
📗عیون أخبار الرضا، ج 1، ص 216
📗کمال الدین، ج 2، ص 675
▪️و لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون. إِنَّ فی هذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدین؛[انبیا 105]
▪️در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد! در این، ابلاغ روشنی است برای جمعیّت عبادت کنندگان»
▫️امام باقر علیه السلام می فرماید: «آن ها(عِبادِیَ الصَّالِحُون) یاران حضرت قائم درآخرالزمان هستند»[نور الثقلین، ج3 464]
▫️از ایشان درباره «عِبادِیَ الصَّالِحُون» پرسیدند، امام در پاسخ فرمود: «ما هستیم». همچنین از «لِقَوْمٍ عابِدین» سؤال شد، امام فرمود: «شیعیان ما هستند»[البرهان، ج3 ص 847]
▪️آیه های مهدوی
▪️انبیا ۱۰۵