محیصا

​اینجا “حوزه” است،

جایی که قلبم را پیدا کردم…

همیشه فکر می‌کردم سکوت شب‌های حوزه، نشانه‌ی خالی بودنش است… 

تا اینکه یک روز خودم طلبه شدم و فهمیدم سکوت اینجا، از هزاران گفتار پررنگ‌تر است! 

اینجا، کتاب‌ها فقط کلمات خشک نیستند؛ هر صفحه‌اش نفس می‌کشد و هر درس، پنجره‌ای به آسمان است.

طلبه بودن، یعنی گاهی با یک اشک در محضر استاد، بیشتر از ده‌ها کتاب یاد بگیری… 

یعنی عاشق شدن به چیزی که دنیا هرگز نمی‌فهمد! 

اگر تو هم گمشده‌ای در میان شلوغی این دنیا داری… 

شاید پاسخ تو هم پشت درهای قدیمی حوزه پنهان باشد…!

آغوش ما برای تو بازه رفیق…🫂